Historia wegetarianizmu sięga czasów greckiej cywilizacji oraz odrębnie od niej miała swój początek w Indiach. Zarówno wierzenia filozoficzno – kulturowe jak i łatwy i tani dostęp do owoców, warzyw, ziół w rejonie śródziemnomorskim powodował, że już w starożytności miejscowi wystrzegali się mięsa lub spożywali je sporadycznie podczas świąt i uczt. Inicjatywa spożywania jedynie pokarmów roślinnych pojawia się już w mitologii. Homer pisał w „Odysei” o kraju Lotofagów, którzy żywili się wyłącznie owocem lotosu. Ponadto Tacyt podaje, że Hiperboreanie zamieszkujący północną część Grecji, Trację nie jadali w ogóle mięsa (stąd nazywani byli ludźmi „czystymi”) i znani byli ze swego zdrowia. Uważa się, że Pitagorejczycy byli pierwszym ruchem stawiającym nacisk na etyczne wartości wegetarianizmu.
Jeśli chodzi wegetarianizm w Indiach ma to związek z wyznawaną przez ogromną część tubylców religią: hinduizmem (ciekawostka językowa: w języku polskim na mieszkańców Indii mówi się Hindusi mimo, że część mieszkańców nie jest hindusami , Hindus to mieszkaniec Indii, a hindus to wyznawca hinduizmu). Hinduizm zakazuje zabijania i spożywanie mięsa wołowego ze względu na przekonanie o inkarnacji: człowiek po śmierci odradza się w ciele krowy, a byk – jak mówi religia – jest zwierzęciem towarzyszącym Bogu Śiwa. Zakazane jest również zabijanie koni gdyż jako zwierzęta zarezerwowane niegdyś dla władców były czczone i darzone ogromnym szacunkiem. Spożywanie mięs innych zwierząt jest dopuszczone w niektórych kastach ale wegetarianizm dominuje zdecydowanie w częściach kraju gdzie wpływy muzułmańskie były najsłabsze (południowa i wschodnia część kraju).
W Europie wegetarianizm pojawił się w VI w. p. n. e. a w średniowieczu wielu mnichów odchodziło od spożywania mięsa w ramach ascezy, chcieli tym samym osiągnąć czystość duchową i dosięgnąć zbawienia.
Wegetarianizm obecnie
Idea wegetarianizmu nabrała kopa i rozpędu pod koniec XX w. Wtedy zaczęły powstawać liczne zrzeszenia propagujące wegetarianizm, nawet jeden ze szwajcarskich lekarzy reprezentował pogląd, że wegetarianizm można traktować jako metodę leczenia. Później, w 1908r. powstała Międzynarodowa Unia Wegetariańska jako instytucja decydująca względem mniejszych pro-wegetariańskich stowarzyszeń i organizacji.
W cywilizowanych kręgach kulturowych wegetarianie jeszcze kilkadziesiąt lat temu byli postrzegani jako dziwacy. Ot, kto z własnej woli rezygnuje z pożywnego, dającego energię do pracy mięsa? Dziś sytuacja diametralnie się zmieniła. Ludzie coraz chętniej i częściej odchodzą od spożywania mięsa. Wg danych z 2015 r. wegetarianami było około 7% światowej populacji a od tego czasu z całą pewnością się to zwiększyło. Przyczyny odchodzenia od jedzenia mięsa są różne: najczęściej etyczne związane z chronieniem środowiska naturalnego i prawami zwierząt lub religijne (hindusi lub ruch rastafariański). Powszechna staje się także świadomość społeczna o faszerowaniu mięs hormonami i innymi chemikaliami dlatego ludzie zostają wegetarianami ze względu na swoje zdrowie. Jeszcze inni uważają, że dieta roślinna pomoże im zrzucić wagę, są też tacy którzy twierdzą, że jedzenie mięsa przyczynia się do powstawania głodu na świecie (zboża przeznaczane na pasze dla zwierząt mogłyby wykarmić miliony głodujących). Nie należy także zapominać o wegetarianach „z przymusu” czyli mieszkańców najbiedniejszych rejonów Afryki, Azji i Ameryki Południowej, którzy ze względów ekonomicznych nie mają dostępu do mięsa.